Judo- koniec marzeń Arlety Podolak Arleta Podolak odpadła w rundzie eliminacyjnej w rywalizacji judoczek (kategoria 57 kg). Polka musiała uznać wyższość Chen-Ling Lien, reprezentującą Chińskie Tajpej.
Lista słów najlepiej pasujących do określenia "kończy turniej judo":IPPONFINAŁRUNDAKONKURSPARTIAEGZAMINDYPLOMKREDAUKŁONRAMADANMARATONWALCGRAWAZAFINAŁYMECZSZRANKIDANTATAMISAMBO
Judo jest sportem olimpijskim od roku 1964, a MKOl uważa judo za sport – w pełnym znaczeniu tego słowa – doskonalący jakość życia tych, którzy go uprawiają. UNESCO uważa, że judo jest idealnym sportem dla dzieci i młodzieży w wieku 4 – 21 lat. Judo można regularnie trenować w każdym wieku. Historia judo – judo jest sztuką walki pochodzenia Japońskiego. Za umowną datę powstania tego sportu uważa się rok 1882, kiedy to profesor Jigoro Kano, były adept starojapońskiej bojowej sztuki ju-jutsu, otworzył szkołę własnego stylu. W założeniu miał to być styl walki, który mógłby być skutecznie uprawiany przez wszystkich, również przez kobiety i dzieci. Jigoro Kano, sam niewielkiej postury, zadbał o to, aby w nauczanych przez niego chwytach doskonała technika zawsze miała przewagę nad siłą. Wyeliminował także z ju-jutsu wszystkie elementy mogące doprowadzić do zranienia ćwiczących – jego judo miało być „łagodną drogą”. W judo sportowym nie ma więc uderzeń ani kopnięć, dźwignie dozwolone są jedynie na staw łokciowy, a rzuty, które w jakikolwiek sposób mogłyby doprowadzić do kontuzji czy to atakowanego czy atakującego są zabronione i karane. Dziś, po niemal stu czterdziestu latach od powstania, judo jest sportem znanym i licznie uprawianym na całym świecie. Jako pierwsza sztuka walki w historii judo pojawiło się na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 i rozgrywane jest na tej najważniejszej światowej imprezie do dziś. Potwierdzeniem faktu, że sport ten z powodzeniem mogą uprawiać wszyscy, jest wprowadzenie judo na Igrzyska Paraolimpijskie oraz na Igrzyska Olimpiad Specjalnych. Zawody rozgrywane są we wszystkich grupach wiekowych – od kilkulatków po weteranów, wśród kobiet i mężczyzn, w kategoriach wagowych nie dyskryminujących nikogo. Niezwykłą popularność judo zawdzięcza wielu czynnikom, ich wszystkich nie sposób wymienić. Rodziców wysyłających dzieci na zajęcia ogólnorozwojowe z judo przekonuje wszechstronność, uniwersalność i aspekt wychowawczy tej sztuki walki. Młodzież, niejednokrotnie zafascynowana sztukami walki, w judo widzi możliwość nauki samoobrony i doskonalenia samego siebie, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Najlepsi zawodnicy pragną realizować się poprzez wyniki sportowe, co dzięki rozgrywaniu mistrzostw na każdym szczeblu jest możliwe. Starsi znajdują w judo sposób na utrzymanie dobrego stanu zdrowia i sprawności fizycznej, a miłośnicy dalekowschodnich wartości, tradycji i filozofii mogą zgłębiać tajniki judo często na treningach sportowych pomijane. Judo nie jest sportem łatwym, nie jest to sport, którego można się „nauczyć”. Jest to sztuka walki i zarazem sztuka życia, sposób postępowania, wymagający ciągłego doskonalenia się w każdej sferze życia. Nie jest możliwe bycie doskonałym, ale należy do tego dążyć, a drogą do tej doskonałości może być właśnie judo. Zarys historii judo Będąc sportem stosunkowo młodym, judo opiera się o wielowiekową tradycję i doświadczenie dalekowschodnich mistrzów sztuki walki. Dzięki swoim niezaprzeczalnym wartościom, dostępności i skuteczności oraz nieocenionej pracy profesora Jigoro Kano, sport ten zyskał znacznie większą popularność niż bardziej brutalne, dawniejsze systemy walk, i dziś cieszy się międzynarodowym uznaniem. Ju-jutsu Judo, podobnie jak wiele innych dalekowschodnich stylów walki i samoobrony, wywodzi się z tradycyjnego, japońskiego systemu walki wręcz – ju-jutsu. Sama droga przybycia i początkowe etapy rozwoju starojapońskich sztuk walki nie są jednoznacznie określone. Wynika to ze zbyt dużej liczby legend, które podają różne wersje pojawienia się szkół walki wręcz w Japonii. Najprawdopodobniej jednak ju-jutsu jako sztuka walki ukształtowało się w drugiej połowie XVI wieku, a wieku XVII było już usystematyzowanym systemem nauczanym w wielu szkołach przez różnych nauczycieli. Za twórcę judo uważa się profesora Jigoro Kano (1860-1938), który zebrał, usystematyzował i wyselekcjonował techniki z różnych systemów walki dopasowując je do potrzeb swojej szkoły. Jigoro Kano Jigoro Kano, uczeń takich wielkich mistrzów ju-jutsu jak Hachinosuke Fukuda i Masamoto Iso, zebrał i usystematyzował techniki tego systemu walki, selekcjonując jedynie te chwyty, które uznał za bezpieczne, nie zagrażające życiu i zdrowiu ćwiczących. Ponadto dodał do tak powstałej sztuki walki elementy nowe, opracowane przez siebie. W odróżnieniu od ju-jutsu, swoją sztukę walki Kano nazwał judo. Z czasem do nazwy swojego systemu Kano dodał nazwę szkoły, którą założył w roku 1882 i w której nauczał – Kodokan. Tak powstało Kodokan Judo. Szkoła ta, uważana za najsłynniejszą i największą szkołę judo na świecie, istnieje w Tokio do dziś. Jigoro Kano spopularyzował judo w całej Japonii, jeszcze w XIX wieku judo uznano tam za sport bezpieczny i wprowadzono do obowiązkowego programu nauczania wychowania fizycznego w szkołach wszystkich typów. Prowadząc liczne pokazy i odczyty Kano popularyzował także judo poza granicami Japonii. Jako pierwszy Azjata został w 1909 r. członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Profesor zmarł w roku 1938, wracając z posiedzenia MKOl w Kairze. Historia judo na świecie Dzięki pracy Jigoro Kano i jego uczniów judo uzyskało dużą popularność w Japonii i jeszcze pod koniec XIX wieku trafiło do Europy. Na początku wieku XX we Francji, Anglii i USA zaczęły powstawać pierwsze kluby judo poza Japonią. Rozwój judo jako dyscypliny sportowej został zahamowany w czasie II wojny światowej, ale już w 1948 r. powstała Europejska Unia Judo, a trzy lata później Światowa Federacja Judo. W 1956 r. w Tokio odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata. W roku 1960 podczas sesji MKOl judo zostało wpisane do programu Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964 r., co jest najlepszym potwierdzeniem wartości tej dyscypliny, uznaniem jej zasięgu i popularności. W zawodach tych uczestniczyli przedstawiciele 27 państw w czterech kategoriach wagowych. Na stałe judo do programu olimpijskiego weszło w roku 1972. W latach 70. odbyły się pierwsze Mistrzostwa Europy kobiet, poszerzono także liczbę kategorii wagowych. Od 1992 r. również judo kobiet stało się dyscypliną olimpijską. Historia judo w Polsce W Polsce judo pojawiło się właściwie dopiero po II wojnie światowej. Pierwsze sekcje powstały w latach 40. i 50. w Warszawie. W 1957 r. powstał Polski Związek Judo (PZ Judo) – strona internetowa Polskiego Związku Judo. W tym samym roku zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Polski w tej dyscyplinie. Rok później Polska przystąpiła do Europejskiej Unii Judo. Pierwsze medale na Mistrzostwach Europy Polacy zdobyli w latach 60. Pierwszy medal z Mistrzostw Świata przywiózł w 1971 r. Antoni Zajkowski, rok później zdobył on srebrny medal olimpijski w Monachium. Pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski w judo zdobył 16 lat później Waldemar Legień, powtarzając ten sukces w roku 1992 w wyższej kategorii wagowej. Do dziś na koncie Polskich judoków znajduje się 8 medali z Igrzysk Olimpijskich. Hato Judo – treningi dla dzieci, młodzieży i dorosłych
\n \n\n\n \n \n \nkoniec walki w judo
Ponad pół tysiąca zawodniczek i zawodników z 79 krajów, w tym Polski, zostało zgłoszonych do turnieju Grand Slam w judo w Budapeszcie (23-25 października). To pierwsza impreza cyklu IJF
LICZEBNIKI JAPOŃSKI i SŁÓWKA JAPOŃSKIE Liczebniki i ich wymowa: 1 – ichi (iczi) 2 – ni (ni) 3 – san (san) 4 – shi (si) / yon (jon) 5 – go (go) 6 – roku (roku) 7 – shichi (sici) 8 – haich (haci) 9 – ku (kju) 10 – ju (dziu) 20 – ninju 30 – sanju 40 – yonju 50 – goju 100 – hayku Podstawowe pojęcia używane podczas treningów i zawodów judo: JU: zwinność, ustępować DO: droga, zasada JUDO: droga do zwinności JUDOKA: zawodnik SHINPAN: arbiter JUDOGI: strój, judoga SENSEI: trener ERI: kołnierz OBI: pas KYU: stopień, ranga DOJO: sala do sportów walki judo TATAMI: mata HAJIME: rozpocząć walkę MATTE: czekać SONO MAMA: nie ruszać się, używana tylko w ne-waza (w parterze) YOSHI: naprzód, dalej, wznowienie walki OSAEKOMI: trzymanie TOKETA: koniec trzymania MAITTA: poddaję się SORE – MADE: koniec walki IPPON: 10 punktów WAZA – ARI: 7 punktów WAZA – ARI AWESSATE IPPON: dwa wazari dają ippon SHIDO: kara HANSOKU – MAKE (Ippon): dyskwalifikacja REI: ukłon WAZA: umiejętność, technika TOKUI WAZA: ulubiona technika NAGE – WAZA: techniki rzutów TACHI – WAZA: techniki w pozycji stojącej TE – WAZA: techniki ręczne KOSHI WAZA: techniki biodrowe ASHI WAZA: techniki nożne SUTEMI WAZA: techniki poświęcenia MA SUTEMI WAZA: techniki z upadkiem atakującego na plecy YOKO SUTEMI WAZA: techniki z upadkiem atakującego na bok KATAME – WAZA: techniki obezwładniania NE WAZA: techniki walki w parterze OSAE KOMI WAZA: techniki trzymania SHIME WAZA: techniki duszenia KANSETSU WAZA: techniki dźwigni Mini Słowniczej japoński – judo arigato – dziękuję ashi – noga ashi waza – technika nożna ashikubi – grzbiet stopy, staw skokowy atama – głowa atemi waza – technika uderzeń awase – łącznie, razem awase waza – techniki łączone ayumi ashi – krok zwykły, spacerowy barai – zamiatanie, zagarnięcie basami – nożyce budo – ogólna nazwa sztuk walki bushi – wojownik Bushido – kodeks regulujący życie wojowników chugaeri – fikołek, przewrót dan – poziom, stopień mistrzowski de – wyjście, wystawienie do – droga, sposób osiągnięcia czegoś dojime – ściskanie tułowia przeciwnika dojo – sala, w której trenuje się sztuki walki domo arigato – dziękuję bardzo eri – kołnierz fusegi kata – sposób obrony gaeshi – kontratak gake – otoczyć, owinąć, zahaczyć, łamać garami – uchwyt zamykający, klucz (zapaśniczy) geiko – trening, ćwiczenie goshi – biodro guruma – koło hadaka – nagi, goły hai – tak hajime – początek, naprzód hane – skok, sprężyna, skrzydło, wybuchać hansoku – dyskwalifikacja hansoku make – przegrana za naruszenie przepisów, dyskwalifikacja hantei – orzeczenie sędziowskie, werdykt happo – no kuzushi – wychylenie w ośmiu kierunkach hara – brzuch harai – zmiecenie, zagarnięcie, podcięcie hasami – nożyczki henka – odmiana, zmiana hidari – lewy hiji – łokieć hiki wake – remis hishigi – łamanie, zmiażdżenie hiza – kolano (hittsui, hizagashira, shittsui) hon – zasada, podstawa ima ichido – jeszcze raz ippon – jeden punkt, punkt jigotai – postawa obronna jikan – czas – termin nakazujący zatrzymanie stoperów, aby danej chwili nie wliczać do czasu walki ju – zwinnie, miękko ju – podudzie juji – krzyż ju no kata – formy zwinności, łagodności, formy ćwiczeń dla kobiet i młodzieży kaeshi – kontratak kaeshi waza – technika kontrataku kake – objąć, obchwycić, w judo końcowa faza ataku kakotsu – kostka kami – wierzchołek, górna część kani – krab kansetsu – staw, wiązadło stawowe kari (gari) – ścinanie, ścięcie, podcięcie kata – bark kata – (jedna)strona kata – forma, kształt, formy poszczególnych technik, wykonywane w ułożonym z góry porządku kataha – jedno skrzydło, połowa katame waza – chwyty, technika chwytów kawashi – unik kawazu gake – oplatanie nogi przeciwnika keiko (geiko) – trening, ćwiczenie keikogi – ubiór do ćwiczeń, strój ćwiczebny ko – (w założeniach) mały, nieznaczny koho ukemi – pad w tył kokoro – duch, serce kombanwa – dobry wieczór komi – przeciwko, wewnątrz konichiwa – dzień dobry (po południu) koshi (goshi) – biodra, lędźwie, talia koshi waza – techniki biodrowe kubi – szyja kumi – chwyt, uchwyt kumi kata – sposób uchwytu kuruma (guruma) – koło (u wozu), wóz kuzure – burzenie, psucie, wariant, odmiana kuzushi – niszczenie, wytrącenie przeciwnika z równowagi, wychylenia kyo – grupa kyoei – pacha kyu – stopień uczniowski mae – przód maki komi – zwinąć, zwijać, objąć, wciągnąć maitta – poddaję się mata – pachwina mate – puść, komenda przerywająca walkę migi – prawy, prawa strona mizu – woda mokuso – medytować morote – obie ręce, w dwóch rękach mune – pierś murasame – okolica, gdzie wyczuwa się bicie tętnicy szyjnej nagashi – zamiatać nage – rzut nage no kata – formy rzutów nage waza – techniki rzutów nakadaka – wypukły nami – średni, zwykły ne – obalenie, kładzenie ne waza – techniki (walki) w leżeniu Nippon – Japonia o – (w założeniach) wielki, duży obi – pas okuri – wysłanie, wypchnięcie osae – naciskać, napierać osae komi – przytrzymanie, trzymanie osaekomi waza – techniki trzymań otoshi – obniżać, opuszczać Porando – Polska randori – w judo: rodzaj ćwiczeń, walka renraku waza – techniki łączone renshu – trening, ćwiczenia, zajęcia praktyczne renzoku waza – seria technik ritsurei – pozdrowienie (ukłon) w pozycji stojącej sabaki – skręty ciała sankaku – trójkąt sasae – podpora, podparcie, zatrzymanie, zablokowanie sayonara – do widzenia se – grzbiet, plecy seiza – pozycja siedząca sempai – „starszy rangą” sen i – wola walki sensei – mistrz, nauczyciel seoi – wziąć na plecy, nieść na plecach shihan – mistrz, profesor shiho nage – rzut w czterech kierunkach shikko – poruszanie się na kolanach shime waza – technika duszeń shintai – poruszanie się do przodu i cofanie się, ruch, poruszanie się shiroi – biały, zawodnik walczący po lewej stronie planszy shisei – postawa shisentai – postawa naturalna sho – rozpoczynać (shodan – pierwszy Dan) shomen – do przodu sode – rękaw sono mama – tak, jak w tym stanie, w judo: komenda „bezruch” sore made – aż dotąd, koniec, w judo: komenda „koniec walki” soto – zewnętrzna strona sumi – róg, narożnik, kąt suri ashi – jeden ze sposobów poruszania się po macie sutemi – poświęcenie się, ryzykowanie tachi – pozycja stojąca tachi rei – pokłon w pozycji stojącej tachi waza – techniki wykonywane w pozycji stojącej tai – ciało tai sabaki – ruchy skrętu i obrotowe, obroty tułowia tandoku renshu – techniki wykonywane bez przeciwnika tani – dolina tatami – mata treningowa tate – od góry do dołu tate – długość, wysokość, podłużny, pionowy, wzdłuż, równoległy te – ręka te waza – techniki ręczne tobi, tobu – lecieć, skakać, szybować tokui waza – ulubione techniki, najlepiej opanowane techniki tori – w sztukach walki – atakujący tsubame – jaskółka tsubame gaeshi – jaskółcza kontra tsugi ashi – dostawienie nogi, jeden ze sposobów poruszania się po macie tsuke – uderzać, pchać, bić tsukkomi – pchać tsukuri – w judo – druga faza ataku tsuri komi – połączony ruch pociągania – „wejście” i unoszenie uchi – wnętrze, wewnętrzna część, ude – ramię uke – partner do ćwiczeń ukemi waza – pady i przewroty uki – postawienie, umieszczenie ura – odwrotna strona, tył ushiro – tył, tylnia strona utsuri – zmiana, przeniesienie, przejście wakare – być rozdzielonym, oddzielonym waki – strona, bok, pacha waza – technika, metoda, zespół technik waza ari – przewaga, pół punktu yama – góra yame – stop yoko – bok yoshi – w porządku, w judo – komenda wznawiająca walkę po przerwaniu jej przez sędziego yusei gachi – wygrana przez przewagę techniczną zarei – pokłon w pozycji klęczącej zenpo kaiten ukemi – pady w przód z przewrotem zubon – spodnie treningowe
Podobieństwa. Poniżej podajemy kilka podobieństw między karate a judo: -Obie sztuki walki rozwinęły się w Japonii i są wykorzystywane do samoobrony. -Cierpliwość i dyscyplina są bardzo ważnym elementem w obu sportach. -Obie sztuki walki używają mięśni całego ciała podczas treningu. -W obu przypadkach strój do treningu jest HISTORIA JUDO JUDO – jap. 柔道 łagodna droga, łagodny sposób, droga miękkości. Twórcą judo jest japończyk Jigoro Kano (1860 – 1938). W wieku 18 lat, wbrew zaleceniom lekarzy, zaczął trenować ju-jitsu. Dwa lata później, bazując na wiedzy swojej i swoich nauczycieli, zaczął opracowywać własny system walki. Usunął z ju-jitsu między innymi wszystkie elementy niebezpieczne nadając nowemu stylowi sportowego charakteru. W 1882 roku po raz pierwszy użył terminu judo, już wyodrębnionego stylu i założył pierwszą szkołę judo – Kodokan, zwaną także Instytutem Poszukiwania Drogi. Historia Judo – do pobrania W judo obowiązują trzy podstawowe zasady: 1. “Ustąp, aby zwyciężyć” Maksymalnie efektywne wykorzystanie siły ciała i umysłu – zasada wyrażona w słowie „ju-” (delikatny, miękki, łagodny): ustąp, aby zwyciężyć – jeśli przeciwnik pcha, to ty ciągnij; jeśli przeciwnik ciągnie, to ty pchaj. 2. “Maksimum efektu przy minimum wysiłku“, polega na stosowaniu racjonalnych i odpowiednich do zaistniałej sytuacji rzutów i chwytów. 3. “Przez czynienie dobra sobie nawzajem do dobra wspólnego” (tzw. zasada wzajemnego dobra), kierując się tą zasadą powinniśmy dążyć do ciągłego doskonalenia samego siebie i dbanie o dobro innych. Miejsce igrzyskZdobywca medaluMedal Monachium - 1972Antoni Zajkowskizłoty Montreal -1976Marian Tałajbrązowy Moskwa - 1980Janusz Pawłowskibrązowy Seul - 1988Waldemar Legieńzłoty Janusz Pawłowskisrebrny Barcelona - 1992Waldemar Legieńzłoty Atlanta - 1996Paweł Nastulazłoty Aneta Szczepańskasrebrny Termin “Igrzyska Olimpijskie” i “Olimpiada” Igrzyska Olimpijskie – najstarsza i zarazem największa międzynarodowa impreza sportowa organizowana co 4 lata w różnych krajach, pod hasłem szlachetnego współzawodnictwa i braterstwa wszystkich narodów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Olimpiada – okres pomiędzy dwoma następującymi po sobie igrzyskami. Zazwyczaj trwał około 4 lat. Co tyle lat odbywały się starożytne greckie igrzyska w Olimpii i właśnie stąd wywodzi się nazwa tego okresu. Z czasem słowo “olimpiada” w użyciu powszechnym zaczęło powoli tracić swoje dawne znaczenie i wyrównywać się pojęciowo z “igrzyskami”. Należy jednak pamiętać, że impreza sportowa organizowana co cztery lata oficjalnie nosi właśnie miano “igrzysk olimpijskich”, a nie “olimpiady”. Stopnie szkolenioweStopnie mistrzowskie 6 kyu - pas biały1-5 dan - pas czarny 5 kyu - pas żółty6-8 dan - pas biało-czerwony 4 kyu - pas pomarańczowy9 i 10 dan - pas czerwony 3 kyu - pas zielony 2 kyu - pas niebieski 1 kyu - pas brązowy hajime (hadżime)zacząć walkę, walczyć mateprzerwać walkę sanomamabezruch yoshi (joszi)walczyć dalej osaekomitrzymanie toketaprzerwanie trzymania soremadekoniec walki hanteiwerdykt (wskazanie) seizasiad japoński (na stopach) 1ich (icz) 2ni 3san 4shi (szi) 5go 6rok 7shich (sicz) 8hach (hacz) 9kyu 10ju PUNKTACJA W JUDO waza-ari – przyznawane, gdy przeciwnik spada na bok, lub niecałkowicie na plecy ippon – przyznawane, kiedy przeciwnik spada na pełne plecy. Ippon kończy walkę przed czasem. KARY shido (czyt. szido) – kara (ostrzeżenie), którą można otrzymać w czasie walki: np. za pasywną postawę (brak ataków), unikanie walki, celowe wychodzenie poza pole walki. W czasie walki można otrzymać 2 kary shido, 3 ostrzeżenie jest równe hansoku-make. hansoku-make – dyskwalifikacja z danej walki, oznaczająca zwycięstwo dla przeciwnika. UKEMI – pady koho-ukemi – pad w tył yoko–ukemi – pad w bok mae-ukemi – pad w przód zempo-kaiten-ukemi – przewrót przez bark zakończony padem WYMAGANIA TECHNICZNE NA 6 KYU historia i zasady judo, składanie judogi, wiązanie pasa, pojęcia: uke, tori shizen-tai – postawa naturalna, jigo-tai – postawa obronna ukemi – techniki bezpiecznego padania kumi-kata – uchwyt happo-no-kuzushi – wychylenie (w ośmiu kierunkach) tori – osoba wykonująca technikę uke – partner, osoba, na której wykonywana jest technika KATAME WAZA – chwyty (techniki parteru) hon-kesa-gatame – podstawowe trzymanie opasujące tate-shiho-gatame – podłużne trzymanie czworoboczne yoko-shiho-gatame – boczne trzymanie czworoboczne kami-shiho-gatame – odgórne trzymanie czworoboczne TERMINY: Tachi rei – ukłon w staniu Tachi – Waza – techniki stójki Ne – Waza – techniki parteru Za rei – ukłon w (klęku) siadzie klęcznym Shizen-Tai – postawa naturalna Jigo – Tai – postawa obronna Kumi Kata – uchwyt za judogę (za kołnierz i rękaw) Kuzushi – wychylenie Tshukri – wejście do rzutu Kake – faza rzutu Wymagania na stopnie szkoleniowe (kyu) BIAŁY PAS (6 KYU) Historia i zasady judo, składanie judogi, wiązanie pasa, podstawowe pojęcia Liczenie do 10 po japońsku UKEMI SHIZEN TAI; JIGO TAI KUMI KATA HAPPO NO KUZUSHI KATAME WAZA – HON KESA GATAME – YOKO SHIHO GATAME – TATE SHIHO GATAME – KAMI SHIHO GATAME ŻÓŁTY PAS (5 KYU) Udział w zawodach NAGE WAZAKATAME WAZA O UCHI GARIKATA GATAME KO UCHI GARIMUNE GATAME O SOTO GARI DE ASHI HARAI O GOSHI KOSHI GURUMA IPPON SEOI NAGE TAI OTOSHI POMARAŃCZOWY PAS (4 KYU) NAGE WAZAKATAME WAZA MOROTE SEOINAGEUDE GARAMI UCHI MATAUDE HISHIGI JUJI GATAME HARAI GOSHIOKURI ERI JIME KO UCHI MAKIKOMISANKAKU JIME KO SOTO GARI TANI OTOSHI SOTO MAKIKOMI TOMOE NAGE OBI TORI GAESHI ZIELONY PAS (3 KYU) NAGE WAZAKATAME WAZA SODE TSURIKOMI GOSHINAMI JUJI JIME HANE GOSHIKATA JUJI JIME O SOTO GURUMAGYAKU JUJI JIME SASAE TSURIKOMI ASHIUDE HISHIGI WAKI GATAME OKURI ASHI HARAIUDE HISHIGI HIZA GATAME YOKO TOMOE NAGEUDE HISHIGI UDE GATAME SUMI GAESHI UKI WAZA YOKO GURUMA URA NAGE NIEBIESKI PAS (2 KYU) 30 spośród klasycznych 40 rzutów go kyo BRĄZOWY PAS (1 KYU) całe go kyo Instrukcja naszywania plastronów na judogi sekcji Legii Warszawa
Zapasy – sport walki, polegający na fizycznym zmaganiu dwóch zawodników – walka odbywa się wręcz przez stosowanie chwytów i rzutów. Początki tego sportu sięgają czasów starożytnych, kiedy to zmagania zapaśników były jedną z konkurencji igrzysk olimpijskich organizowanych w antycznej Grecji.
W SSC Napoli zakończyła się pewna era. Po dziewięciu latach gry w klubie najlepszy strzelec w historii Dries Mertens w niedzielę opuścił Neapol. Jeśli wierzyć włoskim mediom, Belg może jednak pozostać w Serie A. Belgijski napastnik Dries Mertens po dziewięciu latach opuścił klub włoskiej Serie A SSC Napoli z powodu wygaśnięcia kontraktu - ogłoszono w występował w Napoli od 2013 roku. We wszystkich rozgrywkach rozegrał 397 meczów, w których strzelił 148 goli i zaliczył 90 asyst, stając się tym samym najlepszym strzelcem w historii klubu. Dwukrotnie zdobył Puchar Włoch i raz krajowy Superpuchar. Bilans Mertensa w Napoli jest lepszy od słynnego Diego Maradony, który przez siedem lat spędzonych w drużynie wystąpił w 259 spotkaniach, zdobywając 115 bramek. Dries Mertens opuścił Napoli35-letni piłkarz grał także w belgijskim Endracht Aalst, holenderskim AGOVV, PSV Eindhoven i Utrechcie. Z PSV zdobył Puchar Holandii i zaliczył 105 występów w reprezentacji Belgii, w których strzelił 21 bramek i uzyskał 30 asyst. Z drużyną narodową został brązowym medalistą mistrzostw świata 2018 w Rosji. Co z przyszłością Driesa Mertensa?W ubiegłym sezonie włoskiej ekstraklasy Napoli, w którym występuje także Piotr Zieliński, zajęło trzecie miejsce i odpadło w fazie grupowej Ligi klubu Aurelio De Laurentiis oferował Mertensowi 4,5 mln euro rocznie, ale zawodnik nie był tym zainteresowany. Wcześniej w letniej przerwie Napoli opuścili również reprezentant Włoch Lorenzo Insigne oraz senegalski obrońca Kalidou wierzyć włoskim mediom, Dries Mertens może pozostać w Serie A. Zainteresowani pozyskaniem Belga są bowiem Inter Mediolan oraz Lazio. Wcześniej sporo mówiło się jednak o możliwym powrocie napastnika do rodzimej ligi i dołączeniu do Royal
  1. Уη и уዪ
    1. Αл клυη цጏкруч թիшገжθηխст
    2. Խпаր οдኔնυղօ маписοςуሚ
    3. Тኔթуչо лቾ в ፃտушоሾе
  2. ጨлινοսի ቱβо
niefachowiec, niespecjalistka. część rozgrywki brydżowej. Określenie "arena walk judoków" posiada 1 hasło. Inne określenia o tym samym znaczeniu to arena judoki; arena walki dżudoków; zapaśnicza arena walki; arena walk zapaśniczych; pod nogami judoki; arena zapaśnicza; miejsce walk zapaśniczych.
... Ekspert Szacuny 299 Napisanych postów 559 Wiek 21 lat Na forum 9 lat Przeczytanych tematów 51806 W ostatni weekend odbyły się w Paryżu zawody z cyklu Grand Slam - IJF World Judo Tour. To są bardzo ważne zawody, zwykle bardzo silnie obsadzone. Francuzi, Japończycy, Rosjanie, Gruzini, Holendrzy, Izraelici, Mongołowie i inni wysyłają bardzo mocne ekipy, nierzadko są to zawody trudniejsze niż Mistrzostwa Świata. W tym roku mamy Igrzyska Olimpijskie, więc oczywiście wszystko jest im podporządkowane. Japończycy wysłali słabszą ekipę, zabrakło też najlepszych Rosjan i Gruzinów. Polski Związek Judo również wystawił niezbyt liczną i nie najsilniejszą pakę. Krótko mówiąc wszyscy czają się na Igrzyska. Tym niemniej Japończycy wysłali w wadze do 73 kilo Soichi Hashimoto oraz jego najgroźniejszego krajowego rywala Masashi Ebinumę. Mają chłopaki problem, którego wystawić na Olimpiadzie, bo wprawdzie Hashimoto wygląda obecnie jakby lepiej, ale mistrzem Świata był zaledwie raz, podczas gdy Ebinuma - trzy razy. No więc chyba urządzili im zagraniczne eliminacje, które wygrał Hashimoto, zwyciężając w tych zawodach, podczas gdy Ebinuma był dopiero piąty. Wprawdzie w półfinale Hashimoto wygrał z bardzo dobrym Turkiem na bardzo wątpliwe kary, a w finale omal nie przegrał ze Smagułowem z Kazachstanu, bo dał się złapać w pułapkę i przeciwnik omal nie wyciągnął mu dźwigni, no ale obie te walki wygrał, a Japończyków nic oprócz gołego wyniku nie interesuje. W paryskich zawodach, w wadze +100 wystartował Teddy Riner, reprezentant Francji. Komuś, kto nie jest judoką, trudno wytłumaczyć, kim jest w judo Riner. W 2007. r. w wieku lat 18 został po raz pierwszy mistrzem świata i do dziś zdobył 8 światowych tytułów. Ma dwa złote medale IO oraz 5 razy był mistrzem Europy. Od 2017r, od mistrzostw Świata w Budapeszcie odpuszczał najważniejsze zawody, startował czasem w Grand Slam i oczywiście wygrywał. Tak w ogóle, to on ostatni raz przegrał chyba 10 lat temu. Wygrał kolejne 154 walkie. Ostatnio trochę mu prawdę mówiąc pomagali sędziowie, ale wszystko to było w dopuszczalnych ramach. Bez chamówy. Tym niemniej patrząc na niego odnosiło sie wrażenie, że trochę zardzewiał. No i w niedzielę po wygraniu pierwszej walki Riner wpadł na niezłego Japończyka Kageura Kokoro, niezłego, ale takiego, któremu do najwyższego światowego poziomu trochę brakuje: nigdy nie był mistrzem Japonii, nawet juniorów, raz był mistrzem Azji, ale o żadnych medalach mistrzostw Świata, czy IO nie ma mowy. No i Kageura dobrze sie przygotował pod Rinera, wyczekał, aż ten pójdzie do uchi-maty i wykonał nieśmiała konterkę, co starczyło na waza-ari i zakończyło walkę. Cóż - kazdy w końcu przegra (albo niemal każdy). I to zamyka pewną epokę, co nie znaczy, że w Tokio Riner nie zdobędzie złota. Chociaż po tym co zobaczyłem, zaryzykuję twierdzenie, że nie zdobędzie. Kageura pokazał, że z Rinerem można wygrać. A na Igrzyskach będzie wielu zawodników znacznie lepszych od Kageury. Tak wyglądała decydująca akcja: Zmieniony przez - KrzyśK w dniu 2020-02-11 08:47:16 Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Ekspert Szacuny 299 Napisanych postów 559 Wiek 21 lat Na forum 9 lat Przeczytanych tematów 51806 Pisząc o Teddy Rinerze, należałoby wspomnieć o innym wybitnym zawodniku, który zdominował kategorię ciężką wcześniej: Yasuhiro Yamashicie. On startował w latach osiemdziesiątych XX wieku, więc nigdy go nie widziałem, a i filmów z jego walk nie ma za wiele, ale z tego, co sie zachowało można powiedzieć, że na tle swoich przeciwników wyglądał bodaj lepiej, niż Riner. Yamashita tylko raz zdobył olimpijskie złoto (1984 roku, w Los Angeles), bo w 1980 roku Japończycy zbojkotowali igrzyska w Moskwie. W Los Angeles Yamashita w pierwszej walce złamał nogę w kostce, co nie przeszkodziło mu w wygrywaniu kolejnych walk. Nikt z nim, mimo strasznej kontuzji, nie nawiązał walki. Podobnie, jak Riner, Yamashita przez wiele lat nie przegrał walki. Karierę skończył w 1985 roku, jego pożegnalnym występem były mistrzostwa Japonii, All Japan Judo Championships. Doszedł do finału, ku ogólnemu zdumieniu z pewnym trudem. W finale spotkał się ze znakomitym przeciwnikiem - Hitoshi Saito. Mistrzem Olimpijskim, Mistrzem Świata. Wcześniej Yamashita dość łatwo z nim wygrywał, ale walka w finale tych mistrzostw Japonii ułożyła się inaczej. Saito doskonale przygotował się pod Yamashitę, nie pozwalał mu sie zdominować siłowo, na czym Yamashita bazował i całkowicie wyłączył mu jego najsilniejszą broń - zaczepiane z daleka o-soto-gari. Z kolei Yamashita, któremu nagle przestało wychodzić coś, co wychodziło mu zawsze, zaczął kombinować, próbował wykonać zwód i z wejścia na o-soto-gari przejść do sasae tsurikomi ashi, na co, jak się okazało - Saito tylko czekał. Odkręcił przeciwnika, ten upadł na plecy i nagle zaczął się cyrk. Sędziowie przez kwadrans kombinowali, jak nie pozwolić Yamashicie przegrać ostatniej walki w życiu. No i uznali, że Yamashita się poślizgnął. Potem Yamashita wygrał na wskazówki, co było dość oczywiste, bo rzeczywiście w czasie walki był aktywniejszy. Tym niemniej wszyscy widzieli, jak to sie odbyło, ale cyrk trwał dalej, bo poważni ludzie twierdzili, że stało się zupełnie coś innego, niż się stało. A sprawę zamknął wywiad Saito dla francuskiej telewizji, kiedy na pytanie, czy nie czuł sie oszukany, odpowiedział: "Oszukany? Przecież to był Yamashita-san!" (czyli pan Yamashita). W sumie to chyba lepiej tak przegrać, jak Riner, niż wygrać, jak wówczas Yamashita. ... Ekspert Jest liderem w tym dziale Szacuny 1260 Napisanych postów 5188 Na forum 10 lat Przeczytanych tematów 134136 Dobrze tak murzynowi, passa przerwana, nie ma niepokonanych. Za dużo asekuracyjnie walczył ostatnio, zachowawczo. Judo to atak i rzut, a nie sranie po krzakach aż się shido dostaje za pasywność jak on na ost Igrzyskach. Dawaj jakieś highlighty z tego Grand Slam :) 1 ,,Ludzie chwytają za miecz, by ukoić rany na duszy, których doznali w przeszłości. I by umrzeć z uśmiechem na ustach". 1 12:00 rozpoczęcie walk w kategorii wiekowej 2016-młodsi (dziewczynki, chłopcy) ZAWODY PIERWSZY KROK W JUDO 13:00-13:45 waga roczników 2012- młodsi (dziewczynki, chłopcy) 14:30 rozpoczęcie walki w kategorii wiekowej 2012-młodsi (dziewczynki, chłopcy) Zgłoszenia u Trenerów prowadzących do 7 maja! Ta decyzja mogła zaboleć samego Putina bardziej niż część sankcji gospodarczych. Koniec z jakimikolwiek stanowiskami w świecie judo. - To nie była decyzja tylko jednej czy kilku osób - podkreśla dyrektor sportowy Polskiego Związku Judo. Dawid Góra 08 Marca 2022, 19:38 Getty Images / Na zdjęciu: Władimir Putin "Pozbawiony wszystkich funkcji". Jest oficjalny komuni W mieszanych sztukach walki zadebiutował 25 października 2003 roku, startując w pierwszym oficjalnym turnieju MMA na terenie Polski organizowanym przez Mirosława Oknińskiego. W kategorii -80 kg. wygrał walki eliminacyjne, a w finale, który odbył się 13 grudnia tego samego roku, pokonał Jarosława Golca, zdobywając mistrzostwo Polski Walki odbywają się w kategoriach wagowych, różnych dla mężczyzn i dla kobiet. Walka trwa 5 minut (w przypadku juniorów – 4 minuty) i odbywa się na macie o wymiarach od 8 na 8 do 10 na 10 metrów. Zwycięża ten zawodnik który rzuci przeciwnika na plecy, utrzyma go leżącego na macie przez 25 sekund lub założy dźwignię bądź duszenie w sposób, który doprowadzi przeciwnika do poddania się (w każdym przypadku uzyskując ippon i kończąc walkę przed upływem regulaminowego czasu). Możliwe jest uzyskanie tzw. „małych punktów”, które nie prowadzą do zakończenia walki przed czasem, lecz po jego upływie wskazują na zwycięzcę. Są to: yuko – 5 pkt, waza-ari – 7 pkt (uzyskanie dwóch punktów waza-ari jest równoznaczne z uzyskaniem ippon) ippon – 10 pkt (kończy walkę). Przy czym każdy z punktów ma wyższą wagę niż dowolna ilość zdobytych punktów o mniejszej wartości (np. zawodnik, który w walce zdobył jedno waza-ari, wygrywa z zawodnikiem, który zdobył jakąkolwiek ilość punktów yuko). Na tablicy wyników często nie ma reprezentacji punktu „ippon”, gdyż otrzymanie tego punktu automatycznie kończy walkę. W przypadku gdy obydwoje zawodnicy otrzymają taką samą punktację odbywa się walka o tzw. „Złoty punkt”. Zawodnicy walczą aż któryś z nich jako pierwszy wykona punktowaną akcję, po czym walka kończy się. Zawodnicy mogą również otrzymywać kary, które wymierzane są za unikanie walki, pasywność (brak próby wykonania akcji przez 30 sekund). Kara zwiększa punkty przeciwnika w sposób następujący: pierwsza shido (czyt. szido) daje żółtą kartkę, tylko ostrzeżenie bez straty punktu, druga kara shido dawniej chui (czyt. czui) – zamienia żółtą kartkę na yuko, trzecia kara shido dawniej keikoku (czyt. kejkoku) zamienia yuko na waza-ari. Czwarta kara hansokumake to dyskwalifikacja zawodnika. W trakcie walki zabrania się: uderzania i kopania dotykania twarzy przeciwnika atakowania innych stawów niż łokciowy utrzymywania mocno defensywnej pozycji technik zwanych kawazu gake (kani basami) i kane sute noszenia jakichkolwiek metalowych elementów (np. biżuterii) – kara za to to dyskwalifikacja „fałszywych” ataków, np. upadanie na kolana bez wykonywania rzutu typu „seoi nage” ściąganie przeciwnika do parteru siłą (wieszanie się itp.) utrzymywanie innego chwytu za strój niż podstawowy przez więcej niż 3 do 5 sekund bez ataku trzymania za rękaw mając palce wewnątrz rękawa przeciwnika, tzw. „uchwyt pistoletowy” W przypadku trzymania przeciwnika (osaekomi-waza) otrzymuje się punkty za czas trwania trzymania: 15 sekund = yuko 20 sekund = waza-ari 25 sekund = ippon Kary dla zawodników (shido): 1 shido – ostrzeżenie 2 shido – yuko dla przeciwnika 3 shido – waza-ari dla przeciwnika 4 shido – ippon dla przeciwnika = hansoku-make (dyskwalifikacja ukaranego) W przypadku gdy po upływie czasu żaden zawodnik nie uzyskał jednoznacznej przewagi odbywa się walka o „złoty punkt” – trwa ona 3 minuty. Sędzia może przerwać walkę dając komendę „mate”. Kończy ją, natomiast komendą „soremate”. Zawodnik może się poddać klepiąc w matę bądź w dobrze widoczną swoją część ciała lub przeciwnika a także krzycząc słowo „maitta”. Sędzia nie przerywa walki dopóki którakolwiek z części ciała zawodnika znajduje się w strefie walki. Pewne grupy technik są zabronione poniżej pewnego wieku: poniżej 13 lat – zakaz duszeń i dźwigni poniżej 16 lat – zakaz dźwigni Etykieta judo wymaga: ukłonu zawodników przed wejściem na matę ukłonu zawodników przed i po walce zabrania się jakiekolwiek nieprzyzwoitego zachowania jak klnięcie czy pokazywanie obraźliwych gestów Od 2009 decyzją Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Federacji Judo (IJF) przepisy uległy następującym zmianom: nie ma punktu „koka” – obowiązują tylko: „yuko”, „wazari”, „ippon” nie dopuszcza się łapania w trakcie walki przeciwnika bezpośrednio za nogawkę spodni pierwsza kara dla zawodnika to ostrzeżenie zanotowane na tablicy, drugie to punkt „yuko” dla przeciwnika wszystkie akcje są ważne i mogą być kontynuowane tak długo jak co najmniej jeden z zawodników dotyka jakąkolwiek częścią ciała pola walki. Wyciąg z wymagań odnośnie stroju: materiał: bawełna lub podobny kolor: biały lub niebieski koszula powinna: nakrywać uda, rękawy sięgać do dłoni przy opuszczonych rękach, lewa połowa powinna nachodzić na prawą na długości minimum 20 cm, pomiędzy ręką a rękawem powinna być przestrzeń od 10 do 15 cm kołnierz musi mieć min. 1 cm grubości i 5 cm szerokości spodnie: długość: maksymalnie do kostek i minimalnie 5 cm nad nie wolna przestrzeń od nogi do nogawki – od 10 do 15 cm szerokość pasa: 4-5 cm kobiety muszą pod koszulą nosić biały T-shirt z krótkim rękawem Kategorie wagowe: Mężczyźni Poniżej 60 kg 60~66 kg 66~73 kg 73~81 kg 81~90 kg 90~100 kg Powyżej 100 kg Kobiety Poniżej 48 kg 48~52 kg 52~57 kg 57~63 kg 63~70 kg 70~78 kg Powyżej 78 kg Paweł Nastula to nasz mistrz olimpijski z Atlanty w 1996, dwukrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz Europy, trzynastokrotny mistrz Polski. a od 2005 zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Nastula zaczął trenować judo w wieku 10 lat w AZS-AWF Warszawa. Mamo, dziękuję!? ? mówił Paweł po swoim największym sukcesie. Dziękował za to, że nie sprzeciwiła się jego […]
Zawodnik Czarnych Bytom nie popełniał błędów i jako jedyny Polak zdobył w judo drugi złoty medal olimpijski (przedtem w Seulu). Mistrzostwem olimpijskim szczyci się także Paweł Nastula, który jechał do Atlanty w 1996 roku w roli faworyta i nie zawiódł. W sumie Polacy zdobyli dotąd w igrzyskach osiem medali i liczyli się w konkurencji. Od 16 lat wracają z igrzysk z niczym. Szóstka Polaków W Londynie na polskich judoków raczej się nie stawia. Według resortowych prognoz mogą zająć punktowane miejsca (5–8), a medal byłby niespodzianką. Na tatami w Londynie wystartuje sześcioro naszych reprezentantów: Katarzyna Kłys (70 kg), Daria Pogorzelec (78 kg), Urszula Sadkowska (+78 kg), Paweł Zagrodnik (66 kg), Tomasz Adamiec (73 kg) i Janusz Wojnarowicz (+100 kg). – Mamy szanse, może trafi się fuks i wyskoczy medal – nie traci nadziei trener koordynator kadry judo Adam Maj. – Wszystko rozgrywa się najpierw w głowach zawodników. Jeśli wytrzymają presję, może być nieźle – zauważa Maj i podkreśla, że ekipa judoków dobrze przygotowała się do imprezy. Zaznacza, że z szóstki naszych reprezentantów aż czworo (Kłys, Sadkowska, Adamiec, Wojnarowicz) brało już udział w turnieju olimpijskim. Doświadczenie może okazać się atutem w Londynie. Nikt z Polaków nie zostanie jednak rozstawiony podczas losowania. W turnieju judo weźmie udział 392 zawodników, w tym 224 mężczyzn (po 32 w każdej z siedmiu wag) i 168 kobiet (24 w każdej z siedmiu kategorii). O przepustkę olimpijską nie było łatwo. Międzynarodowa Federacja Judo (IJF) ustaliła, że na igrzyska zakwalifikują się zawodnicy, którzy zdobędą najwięcej punktów w rankingu. Punkty można było zdobywać od kwietnia 2010 r. do kwietnia 2012 r. na wyznaczonych zawodach. Na podstawie rankingu w każdej z kategorii prawo startu wywalczyło po 14 zawodniczek i 22 zawodników. IJF rozdzieliła ponadto 100 dzikich kart (25 otrzymała Europa, w tym jedna przypadła naszej zawodniczce – Pogorzelec). Kwalifikacje do turnieju olimpijskiego w judo są imienne. W kategorii wagowej może wystąpić tylko jeden przedstawiciel z danego kraju. Nie wolno na nogi Gwiazdą w hali ExCeL może być Francuz Teddy Riner (204 cm wzrostu, 139 kg wagi). Pochodzący z Gwadelupy brązowy medalista z Pekinu ma dopiero 23 lata, a jest już pięciokrotnym mistrzem świata. Walki w Londynie będą rozgrywane według zmienionych przepisów w porównaniu do Pekinu. Za bezpośredni atak rękami na nogi lub nogę grozi dyskwalifikacja. Na korekcie zyskali Azjaci. Zwłaszcza w kobiecym judo przewaga Japonii ostatnio wzrosła. >> Polacy sięgają po doping. "Wielka pokusa i brak świadomości"
yAMz.
  • sn13ryg2q1.pages.dev/46
  • sn13ryg2q1.pages.dev/8
  • sn13ryg2q1.pages.dev/74
  • sn13ryg2q1.pages.dev/10
  • sn13ryg2q1.pages.dev/29
  • sn13ryg2q1.pages.dev/99
  • sn13ryg2q1.pages.dev/59
  • sn13ryg2q1.pages.dev/45

    • koniec walki w judo